(door Bas Wilberink)
HASSELT/GENEMUIDEN - Met grafietpotlood en -poeder maakt de in Hasselt woonachtige Katrina Groen haar gedetailleerde zwartwit-tekeningen. Realistische kunst - ‘ik hou niet van abstract’ - waarin de getekende onderwerpen duidelijk herkenbaar zijn, maar zich niet persé in hun oorspronkelijke staat bevinden. De in Canada geboren en getogen tekenares exposeert deze maand en september in ’t Olde Staduus in Genemuiden.
Op haar achtste begint Katrina Jongsma - zoals haar meisjesnaam luidt - met tekenen en schilderen. De inmiddels 28-jarige kunstenares is dat altijd blijven doen. Het bezorgt haar zo veel voldoening dat ze uiteindelijk besluit een kunststudie te gaan volgen.
Kunstacademie
In 2011 emigreert Groen daarom naar Nederland om haar tekentalent verder te ontwikkelen aan kunstacademie Minerva in Groningen. Daar leert ze ook haar kenmerkende tekenstijl, met grafietpotlood en -poeder. De keuze voor ons kikkerlandje is overigens niet heel toevallig, gezien haar Nederlandse vader met Friese roots en haar moeder, wiens familie eveneens is geworteld in Nederland. In haar nieuwe woonplaats Drachten leert ze haar man kennen, met wie ze trouwt na de afronding van haar studie in 2015. Het tweetal vestigt zich daarna in eerste instantie in Canada, maar besluit in 2018 terug te keren naar Nederland. Sindsdien wonen ze in Hasselt.
In buurplaats Genemuiden is Groen momenteel druk met de aanstaande opening van haar expositie ‘(Be)tekenen’, die elf zwartwit-tekeningen behelst. Op de eerste verdieping van ’t Olde Staduus is al een aantal van haar werken te bewonderen. ‘Newfoundland’ bijvoorbeeld, dat is geïnspireerd op een reis die ze een aantal jaren geleden maakte naar deze gelijknamige Canadese provincie. “Zo is een backpack te zien”, vertelt Groen, die in verwachting is van haar tweede kindje. “Maar ook motoren van vliegtuigen. Ik word namelijk geïnspireerd door machines en hoe dingen werken. Ik vind het wonderbaarlijk hoe dat allemaal in elkaar steekt.”
Even verderop hangt een meters hoog werk over ‘afgoden’, naar aanleiding van een preek in de Christelijk Gereformeerde Kerk in Genemuiden waar ze lid van is. Ze wordt geregeld geïnspireerd door het geloof, zonder dat heel nadrukkelijk terug te laten komen in haar werk. Groen omschrijft de tekening: “Machines betekenen macht en invloed. Wat zijn je afgoden? Wat willen we als mens? We maken van alles en nog wat. De Notre-Dame bijvoorbeeld, die onlangs afbrandde. Er worden miljoenen gespendeerd om het weer op te bouwen. Terwijl het maar een gebouw is, het is vergankelijk. Ik vind dat gebouw óók mooi, maar wat is het waard? Van het geld zou je ook mensen kunnen helpen.”
Betekenis
Haar werk heeft niet alleen machines als onderwerp. Zo hangen er straks ook twee realistische portretten, van een oude vrouw en een jonge jongen. En tegenover het gerestaureerde torenuurwerk uit de Grote Kerk, dat sinds vorig jaar op de eerste verdieping van ’t Olde Staduus staat, hangen twee tekeningen van hersenpannen. “Eén met gezonde hersenen, de andere aangetast door dementie”, verduidelijkt Groen, die als docent Engels actief is op het Pieter Zandt in Staphorst. “Mijn oma leed namelijk aan dementie.”
Zo hebben meerdere van haar tekeningen een achterliggende betekenis. Maar met expotitel ‘(Be)tekenen’ wil ze ook aangeven dat kunstwerken niet altijd een duidelijke betekenis hoeven te hebben. “Je kunt iemand er ook in laten verdwalen, zodat hij of zij er eigen ideeën bij krijgt.”
Wie dat zelf wil ondervinden, kan tot eind september haar tekeningen bekijken. De expo wordt overigens 31 augustus pas officieel geopend tijdens een bijeenkomst die van 14.00 tot 16.00 uur duurt. De komende tijd is Groen iedere dinsdagmorgen van 9.00 tot 12.00 uur in ’t Olde Staduus aan het werk. Wie aan wil schuiven en mee wil tekenen, is welkom.
