ZWARTEWATERLAND - Adriaan Ringoir uit Krimpen aan den IJssel heeft vorig week een monstertocht volbracht. In minder dan 24 uur volbracht hij de afstand van het Limburgse Eijsden naar Noordpolderzijl in Groningen, een route van maar liefst 423 kilometer. Wat is de link met Zwartewaterland? Ringoir kwam door Hasselt en werd een tijdje gesteund door Hermien Koers van Stepteam Selles Kamperzeedijk.
Koers weet wat het is om een flinke uitdaging aan te gaan en het uiterste van je lichaam te vergen. In augustus 2015 had ze als doel om als eerste dame een 24-uurs record neer te zetten op de step. En dat lukte. Ze stepte 432 kilometer en 820 meter in 24 uur. Het was voor haar lijden en afzien. “Op een gegeven moment kreeg ik overal last van en werd het mentaal steeds zwaarder’, liet Koers in 2015 weten na haar recordpoging.
Tips van Koers
Afgelopen donderdag en vrijdag was het Adriaan Ringoir die zijn grenzen verlegde op de step. Vrijdag om 5.30 uur ’s ochtends kwam hij aan in Hasselt. Daarvoor was Hermien Koers al aangehaakt in Kampen. Ze vergezelde Ringoir per fiets tot Wanneperveen. Een stuk van zo’n vijftig kilometer. “Ze heeft me van tips voorzien. Voor de tocht, maar ook onderweg. Ze had goed in de gaten hoe ik me voelde”, aldus Ringoir.
Genieten
Want hij kwam er achter dat dit soort uitdagingen mentaal ontzettend zwaar zijn en het uiterste van je vergen. En daarmee werd de stepper van Stepteam Rotterdam op z’n wenken bediend. Door de coronacrisis zijn er geen stepwedstrijden. Ringoir zocht een uitdaging. “Eerder, nog voor corona, had ik wel eens ideeën om langere tochten te maken. Dit was de uitgelezen mogelijkheid. Ik heb zelf de route uitgezet met het beroemde Pieterpad in gedachten. Van het zuidelijkste puntje van Nederland naar het noordelijkste puntje van het Nederlandse vaste land.”
Donderdag om 15.00 uur vertrok hij. Hij stepte een lekker tempo. “Ik had de route zo uitgezet dat ik langs veel mooie plekken zou komen. Ik heb echt genoten van wat ik zag. De zonsondergang was prachtig en ik werd opgeschrikt door wilde zwijnen die ineens over de weg schoten. Het was heel afwisselend. Een heerlijke omgeving om doorheen te rijden.”
Martelgang
Het ging lange tijd prima met Ringoir, maar gaandeweg ontstonden er problemen. “Vanaf Wanneperveen kreeg ik het mentaal heel zwaar. Mijn lichaam had slaap nodig en ik had geen zin meer in eten en drinken. Ik stortte in. Het was maar goed dat er begeleiding was. ‘Je moet dit eten en drinken’, kreeg ik te horen. Daarna kwam ik weer op gang en kon ik weer verder.” Het laatste stuk was een martelgang voor Ringnoir. Vrijdag tussen 13.30 en 13.45 uur kwam hij aan in Noordpolderzijl. “Mijn ouders stonden me op te wachten. Het enige wat ik kon doen was huilen, ik was zo leeg.”
Voldoening
Al snel overheerste de voldoening. Doel was om de tocht binnen 24 uur te volbrengen. “Ik ging uit van 22 kilometer per uur. Iedere 50 kilometer een kwartier pauze en bij elke 100 kilometer 25 minuten pauze. Aan het einde had ik steeds meer korte pauzes nodig. Uiteindelijk heb ik 18 uur en 36 minuten op de step gezeten. Al met al heb ik er 22 uur en 38 minuten over gedaan. Ik heb mijn doel gehaald. Ik heb mijn geplande schema kunnen houden. Dat had ik niet verwacht”, aldus Ringoir.
“Maar wat was het zwaar. Ik ben zo kapot gegaan. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Ik ga nu lekker genieten van mijn geleverde prestatie. Of er een nieuwe uitdaging komt? Misschien. Het uurrecord op de step staat niet scherp in Nederland. Dat is een optie. Een 24-uurs poging? Nee, het steppen van zoveel rondjes op een baan gaat me tegenstaan.”
