HASSELT - Na ruim twaalf jaar trouwe inzet stopt Oscar Langeland uit Hasselt met zijn werkzaamheden voor Amnesty International. Al die jaren zorgde hij er voor dat alle 127 Amnesty-briefschrijvers in Hasselt tien keer per jaar een brief met envelop en postzegel ontvingen, gericht aan een verantwoordelijke gezagsdrager ergens in de wereld, om onrecht onder hun aandacht te brengen.
In die jaren zijn alle werelddelen aan bod gekomen, maar ook in Nederland waren er soms situaties die om een kritische pen vroegen. Iedere maand opnieuw zocht Langeland naar een passend thema, waarbij hij zocht naar afwisseling in geografische ligging, problematiek en doelgroep. Heel wat leed passeerde zo de revue. Informatie waar hij, naar eigen zeggen, maatschappelijk bewuster door is geworden. "Soms kijk je daardoor anders naar het nieuws, ben je gevoeliger voor bepaalde thema’s."
Het begon allemaal met iemand die hem vroeg of hij interesse had in vrijwilligerswerk voor Amnesty. Zijn motivatie was niet hoogdravend maar puur praktisch; Langeland had tijd en was bereid om het te proberen. De afgelopen jaren is er wel het één en ander veranderd. De komst van de digitale media maakt dat briefschrijven niet meer vanzelfsprekend is. Toch ziet hij nog steeds een rol weggelegd voor het ouderwetse schrijfwerk. Een brief is immers minder vluchtig dan een sms’je. En een tastbare stapel brieven op een bureau wis je minder gemakkelijk uit dan een app. Tegelijkertijd is er met de komst van media als Facebook een wereld aan nieuwe mogelijkheden ontstaan om machthebbers te benaderen. Vooralsnog is er, na een tijdelijke dip, geen daling merkbaar in het aantal briefschrijvers.
Hoewel het wapen van Amnesty de pen is, verbetert één brief de wereld niet, weet de organisatie. "Het gaat om een lange adem en doorgaan met briefschrijven, samen met anderen over de hele wereld die hetzelfde doen, zodat machthebbers weten dat ze niet wegkomen met hun daden." Het is werk dat in stilte gebeurt, weg van de massamedia en het journaal. Maar, aldus Langeland, het is van belang dat er mensen zijn die niet zwijgen maar zeggen wat ze vinden en dat blijven doen.
Langeland zou wensen dat alle gevangenen net zoveel post zouden krijgen als degenen die hen martelen en gevangen houden. Wanneer een actie slaagt en een gevangene terug kan keren naar zijn gezin of familie is dat indrukwekkend. Regelmatig komt er van Amnesty ook goed nieuws over een geslaagde actie. Langeland geeft dat soms ook door aan de briefschrijvers. Maar heel af en toe kwam het ook voor dat een regeringsleider de moeite nam om zelf te reageren op een schrijfactie. "Bijzonder", zegt Langeland, "om te ervaren dat brieven echt aankomen en reacties oproepen."
Werk voor Amnesty, hoe onzichtbaar ook, is werk in dienst van mensen die onrecht wordt aangedaan, omschrijft Langeland. "En het geeft wat terug, het verbreedt je kijk op de wereld, het helpt om verder te kijken dan je eigen gelijk. Het gaat om rechtvaardigheid voor ieder mens."
Langeland wenst de werkgroep voldoende actieve leden om het belangrijke werk vol te kunnen houden en spreekt de hoop uit dat er door de jaren heen vooruitgang zal worden geboekt in de strijd om mensenrechten voor iedere wereldburger.
