ZWARTSLUIS - Tijdens de coronacrisis liggen nog steeds veel sportactiviteiten stil. Sportliefhebbers vullen dit hiaat op door terug te kijken in de tijd. De Stadskoerier doet mee en bladert terug. In deel 9 van ‘Tien jaar terug in de tijd’ staat René Geertman centraal. De Sluziger was succesvol in de motorcross, maar ineens kwam het besef dat het voor hem louter draaide om het wedstrijdelement. “Ik vond er ineens geen zak meer aan”, aldus Geertman.
We gaan tien jaar terug. ‘Geertman boekt eerste zege’, luidt de kop boven het artikel op pagina 19 van De Stadskoerier van woensdag 30 juni. Vier dagen eerder wist Geertman in de strijd om het NK in de MX1 in Den Dungen voor het eerst een manche te winnen. In de daguitslag eindigde hij als zevende. “In de eerste manche was ik gevallen”, zegt Geertman op vrijdag 26 juni 2020.
In 2010 ging Geertman voor de titel. “Maar mijn concurrent Bosman was net iets beter. Hij was stabieler. Uiteindelijk ben ik als tweede geëindigd in het eindklassement. In die wedstrijd in Den Dungen had ik nog zicht op het kampioenschap. Toen ik het zicht op de titel kwijt was, begon ik ineens wedstrijden te winnen. Hoe dat kwam? Misschien was Bosman minder fit? Ik weet het niet.”
Bij Geertman ging in die tijd alles aan de kant voor de motorcross. “Ik zat elke dag op de motor en deed er alles voor om fit te blijven. Ik was in topconditie en stond bekend om mijn steady rijstijl. Ik reed met zoveel souplesse. Ik deed heel lang met het materiaal. Ik had weinig mankementen en bijna geen blessures. In de wedstrijden was ik altijd in de laatste tien minuten sterk. Hoe zwaarder de baan, hoe verder ik op het laatst naar voren schoot. Bosman was anders. Die had meer tempo.”
In 2013 vond hij een nieuwe uitdaging. Hij verruilde zijn 450cc-viertaktmotor voor een 250cc-tweetaktmotor. “Dat ging best goed. Ik reed mee voor het podium. Mijn mindset was anders. Ik had mijn prijzen gehaald en ging meer voor het plezier rijden. In 2013 ging dat goed”, aldus Geertman. In 2014 was dat niet meer het geval. “Ik zat op de motor en vroeg me af wat ik aan het doen was. ‘Wat is hier zo bijzonder aan?’ ’Was dit alles wat mijn leven bepaalt?’ Ik kwam erachter dat het voor mij eigenlijk draaide om het wedstrijdelement. Daar haalde ik de kick uit, niet uit de sport zelf. Toen dacht ik: ‘Ik stop ermee.’ Ik heb het seizoen niet afgemaakt.Ik zag geen uitdaging meer.”
Nadat Geertman was gestopt, kwam hij in het bestuur van motorclub AMBC Staphorst. Hij deed de trainersopleiding. “Ik wilde bij AMBC jeugdtrainingen opzetten. Het eerste jaar had ik het goed staan. In het tweede jaar waren er enorm veel aanvragen, maar AMBC kreeg problemen met de vergunning. Daardoor kwam het niet van de grond.” Bovendien kwam Geertman erachter dat hij geen voldoening kon halen uit het begeleiden van motorcrosstalent. “Iedereen was lovend, maar het was niet mijn ding. Ik had geen binding met de motorcross.”
In 2016 was hij nog bij het jubileumfeest van AMBC. Vervolgens stopte hij als bestuurslid. Hiermee verdween zijn laatste schakel met de motorcross. Sportieve doelstellingen werden ingeruild voor nieuwe uitdagingen. Als eigenaar van Scheepswerf Geertman stelde hij andere prioriteiten. Geertman kijkt met plezier terug op zijn tijd als motorcrosser die begon in 2000. “Of ik er alles heb uitgehaald? Dat denk ik niet. Ik had wel de mindset, maar het was niet mijn toekomst. Anders had ik wel meer op hardere banen gereden. Dan had ik naar het buitenland gemoeten en had ik er meer uit kunnen halen. Maar ik heb er absoluut geen spijt van. In Nederland kunnen er maar zo’n vijf rijders leven van de motorcross.”
