(door Gerard Meijeringh)
GENEMUIDEN - In april maakte Martijn Jansen bekend dat hij na het lopende seizoen zou stoppen als voetballer. Een weloverwogen besluit van de Genemuidenaar die als 6-jarig jongetje begon bij Sportclub Genemuiden. Afgelopen maandag kon het publiek afscheid nemen van de rasechte Sportclupper tijdens de traditionele Biestemerkeumpien, waarbij ook Patrick Lip en Christian Riemens afscheid namen.
Gemakkelijk was de beslissing zeker niet, maar spijt ervan heeft Jansen niet. “Tot nu toe vermaak ik me best goed zonder voetbal”, vertelt Jansen, terwijl zijn dochter Tess (vijf maanden oud) van zich laat horen. Ook zij slokt de nodige tijd op. “Maar het is hartstikke leuk. Daarnaast volg ik samen met Rainier Resokario tennistrainingen en voetbal ik in het eerste zaalvoetbalteam van Sportclub Genemuiden. Maar ik doe dit soort dingen wanneer ik wil. En ik heb de zaterdag voor mezelf.”
De competitie is inmiddels enige tijd onderweg, maar Jansen mist het voetbal niet. “Dat valt me honderd procent mee. Ik vind het leuk om een wedstrijd te kijken. Als ik er echt moeite mee had gehad, was ik niet gegaan.”
Oude niveau
Dat heeft er mee te maken dat Jansen een weloverwogen beslissing heeft genomen om te stoppen. De geest wilde nog wel, maar het lichaam wilde niet meer. Het zag er allemaal nog zeer goed uit in de eerste helft van vorig seizoen. “Toen heb ik heel goed gespeeld. Ik haalde mijn oude niveau. Ik scoorde, gaf assists. Het ging prima.”
Voorspoed en tegenslag
De eerste tegenslag kwam in de laatste thuiswedstrijd voor de winterstop. Sportclub Genemuiden rolde SDC Putten met 4-0 op, maar Martijn Jansen denkt met weinig plezier terug aan deze wedstrijd. In de 71ste minuut moest hij zich laten vervangen, omdat hij last had gekregen van zijn achillespees. Pas op 18 maart dit jaar speelde hij voor het eerst weer mee thuis tegen DOVO. In de 68ste minuut viel hij in. Een week later speelde hij zo’n half uur uit bij Eemdijk en kreeg hij weer last. “Toen voelde ik het weer. Ze hebben daar een hard kunstgrasveld. Dat heeft me genekt.”
Zittend de trap af
Ondanks de klachten ging Jansen door. Hij begon een week later in de basis tegen CSV Apeldoorn. “Ik scoorde zelfs de 1-1, maar heb in de tweede helft om een wissel gevraagd. Ik had zoveel pijn. Toen dacht ik: ‘Dit kan niet meer’. Je houdt jezelf voor de gek. De groep rekent op je en je brengt de trainer in een lastig parket.” Aanvankelijk had Jansen nog het plan om een jaar door te gaan, maar het ging niet meer. “‘Als ik dit volgend seizoen weer krijg, hang je er maar een beetje bij. Dan word ik doodongelukkig’, dacht ik. Dat wilde ik mezelf niet aandoen.”
Jansen maakte het seizoen met veel moeite af. Door het voetbal had hij veel pijn. “Thuis moest ik zittend de trap af, kon bijna niet meer lopen.”
Hoogtepunten
Daarom kwam de zomerstop als een verlossing. Geen voetbal, maar rust. Pijn heeft Jansen niet meer. Hij geniet van dingen waar hij eerder geen tijd voor had. Wat nooit meer weggaat, is een grote tas vol herinneringen. Jansen speelde maar liefst 374 officiële wedstrijden in de hoofdmacht van Sportclub Genemuiden. Hij maakte prachtige dingen mee. Een van de hoogtepunten is de bekerwinst in 2012 tegen Staphorst. “Dat was onze beste periode onder Karrenbelt. Toen speelden we zo goed. Het kampioenschap in de hoofdklasse C in 2014 was ook heel mooi. Je hoopte nergens meer op, toch word je kampioen.”
Ook het beslissingsduel tegen ARC om een plek in de topklasse en het bekerduel uit bij FC Twente staan Jansen nog helder voor de geest. “Bij ARC werden we afgebluft. Als je het dan zo afmaakt (Sportclub won met 3-0 en promoveerde naar de topklasse), voor ruim tweeduizend man, is prachtig.”
De bekerwedstrijd bij FC Twente was ook heel speciaal. “Toen we op voorsprong kwamen, was het een gekkenhuis.” Sportclub Genemuiden verloor uiteindelijk met 4-3, maar had zich prima verweerd. “Na afloop kregen we een staande ovatie. Ook van de harde kern van FC Twente. Dat was heel bijzonder.”
Jansen kijkt tevreden terug. “Ik heb het maximale eruit gehaald. Rond mijn achttiende zat ik met een chronisch geblesseerde enkel. Daarna heb ik 374 wedstrijden gespeeld voor Sportclub Genemuiden. Meer zat er niet in. Ik heb dertien mooie jaren gehad.”
