HASSELT - Willeke Knol was vijftien jaar actief als wielrenster. Vorige week maakte de Hasseltse bekend dat ze stopt. Jarenlang moest alles wijken voor haar sport, maar nu breekt voor haar een leven aan na het wielrennen. Knol kijkt er naar uit. “Ik zie er naar uit om spontaan zo maar ergens heen te gaan. Er zijn zoveel dingen om te doen.”
Het wielerleven heeft haar verrijkt, maar ze moest als topsporter ook offers brengen. Veel van huis, strakke trainingsschema’s. Dat is nu over. Ze is de normale wereld ingestapt. Een leven zonder topsport. Ze is vrienden, familie en haar vriend dankbaar dat zij al die jaren haar de vrije hand hebben gegeven om haar ding te doen en haar dromen na te jagen.
In 2013 kwam een van haar dromen uit toen ze de overstapte maakte van de Noord-Westhoek naar een Nederlandse wielerploeg en een contract tekende bij Argos-Shimano. “Ik wilde graag in dat team rijden. Ineens werd ik gebeld. Dat was super gaaf.” In 2014 veranderde de naam van de ploeg in Giant-Shimano. Het werd het mooi jaar voor de Hasseltse. “We wonnen heel veel. Zelf reed ik ook heel goed. Ik ontwikkelde me. ‘Ik kan dit, ik kan dat’, besefte ik me. Ik kwam in een flow.” Het jaar erop raakte ze door een valpartij geblesseerd. Vervolgens bleek het moeilijk om terug te komen.Vervolgens maakte ze in 2016 de overstap naar het Belgische Lotto-Soudal met hoge verwachtingen, maar die kwamen niet uit. Ze had moeite met de Belgische cultuur. ‘Het komt wel goed’, kreeg ze vaak te horen. “Maar ik wilde weten wanneer en voor wie het goed kwam.”
Jarenlang combineerde Knol wielrennen met werk. ‘s Morgens werken en ‘s middags trainen. In september 2016 tekende ze een contract bij het Amerikaanse team Cylance Pro Cyling. “Vanaf toen ben ik een jaar vol voor het wielrennen gegaan”, vertelt Knol. Ze zag het rijden voor een Amerikaanse ploeg als een avontuur. “Koersen in Amerika en Canada, maar dat is niet doorgegaan. Het team gaf de voorkeur aan andere programma’s. Omdat ik voor een Amerikaanse ploeg reed, dachten veel mensen dat ik regelmatig in de VS zat, maar ik reed het programma van de World Tour, gewoon in Europa.” Haar laatste seizoen verliep niet op rolletjes. ‘Ik heb weinig koersdagen gehad. Ik trainde wel, maar de andere meiden reden veel meer koersen. Dan kun je er niet tegenop.”
Ondanks een tegenvallend laatste jaar kijkt Knol positief terug. Altijd was ze actief als knecht in het wielrennen en vaak met succes. Ze heeft nooit wat gewonnen, maar bij Knol overheerst de dankbaarheid dat ze het allemaal heeft mogen meemaken. “Ik ben blij en tevreden. De echte toppers hebben veel in te brengen, maar mensen hebben voor mij veel bepaald. Daar moet je in mee. Ik had nog wel een jaar verder kunnen gaan, maar dan wordt het een zoektocht naar geluk. Ik heb nooit wat gewonnen, maar heb het wel graag gedaan. Ik wist heel goed wat ik wel en wat ik niet kon. Als je dan realistische doelstellingen haalt, voelt dat ook als een overwinning.”
