In Balans ziet toekomst vol vertrouwen tegemoet

HASSELT - De sociale werkvoorziening in Nederland bevindt zich momenteel in roerig vaarwater door de komst van de Participatiewet, waarin per 1 januari 2015 de Wet werk en bijstand, de Wet sociale werkvoorziening en de Wajong samengaan. Echter met Landstede In Balans gaat het beter dan in flink aantal jaren er voor. Ja, ook de in Hasselt gevestigde werkplaats, voor mensen met een afstand tot de betaalde arbeidsmarkt, heeft moeilijke en verliesgevende jaren achter de rug. De samenwerking met Landstede Welzijn was van levensbelang voor het voortbestaan. Nog steeds is de organisatie niet winstgevend. “Maar we draaien nagenoeg quitte”, aldus algemeen coördinator Gerda Meuleman. “Vorig jaar ging het al goed, dit jaar nog beter. Maar we zijn er nog lang niet. Je moet ook kunnen investeren. Dat duurt nog wel even.”Maar wat directeur Ankie van Ballegoyen van Landstede Groep mooi vindt aan In Balans is dat het anno 2014 geen enkele vorm van subsidie ontvangt. De Hasselter ‘organisatie voor maatschappelijke activering' is dan ook geen werkplaats die valt onder de Wet sociale werkvoorziening en voor 70 procent gesubsidieerd wordt door Rijk en gemeente. “We waren, toen we begonnen in 2005, onze tijd vooruit”, vult Meuleman aan. “We hebben altijd aan zelfredzaamheid gedaan, door zelf veel opdrachten en dus inkomsten te genereren. Met weinig middelen hebben we dit kunnen realiseren.”Belangrijke pijlers voor het binnenhalen van die opdrachten zijn de vijf werkgroepen; te weten het Groenteam, Inbit Computers, het KledingAtelier, Weblicity en Klusin. Zij zorgen voor de inkomsten, tezamen met de verkoop van tuinmeubels. Maar ook worden medewerkers -In Balans telt er momenteel rond de 75- ingezet voor interne huishoudelijke en administratieve taken. Daarnaast is In Balans sinds kort uitgiftepunt van de Voedselbank.Hoewel In Balans dus geen subsidie ontvangt, draait het momenteel wel voor een derde op de zogeheten ‘rugzakjes' van medewerkers; gelden uit de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ). “Maar dat is aan het afbouwen”, legt Meuleman uit. “Wij denken dat in de toekomst op te kunnen vangen, absoluut. Als je ziet hoeveel meer opdrachten we nu al hebben ten opzichte van vorige jaren. Het belangrijkste is dat we kwaliteit blijven leveren. Bijvoorbeeld de werkbegeleider bij het Groenteam is een vakbekwaam hovenier.”De toename van het aantal opdrachten in de toekomst hoopt In Balans te bereiken door een nauwere samenwerking met de gemeente Zwartewaterland. Daarover worden gesprekken gevoerd onder andere met wethouder Gerrit Knol. “De samenwerking met de gemeente was er al wel”, legt Van Ballegoyen uit. “Maar dat kan nog wel uitgebreider. Geld dat de gemeente sowieso moet uitgeven voor bepaalde diensten kunnen ze ook bij ons kwijt in plaats van gerenommeerde instanties. Bij ons is het goedkoper, daarnaast gebeurt het door een instantie in de eigen gemeente met eigen mensen. Daar komt bij dat we desgewenst ook zo een nieuw dienstenaanbod neer kunnen leggen. Ook hopen we dat de gemeente ons in contact brengt met burgers die bij hen aankloppen met opdrachten.”Een andere voor In Balans belangrijke ontwikkeling is de herkeuring vanaf 2015 van alle Wajongers; mensen die op jonge leeftijd een langdurige ziekte of handicap hebben gekregen. Daardoor zal een deel van deze 240.000 mensen grote groep (deels) weer aan het werk gaan. “Wij kunnen daarin een mooie rol spelen, omdat we op dit gebied over expertise beschikken”, aldus Van Ballegoyen. Ook de afschaffing van de AWBZ biedt volgens de Landstede Groep-directeur mogelijkheden. “Meer zaken zullen via de Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning, red.) gaan lopen. We kunnen dan bijvoorbeeld een rol gaan spelen in het aanleggen van zorgvoorzieningen voor burgers. Een badsteun die normaal bijvoorbeeld 600 euro kost, kunnen wij veel goedkoper maken.”De twee zien de toekomst van In Balans met vertrouwen tegemoet. “Het is een broedplaats voor creatief ondernemen”, meent Van Bollegoyen. Meuleman vult aan: “Onze kracht is dat we werk als middel tot participatie zien. We zitten niet uren om de tafel om te kijken naar de mogelijkheden voor een medewerker. Laat de handen maar wapperen. Daar krijgen werknemers zelfvertrouwen en verantwoordelijkheidsgevoel van. Ze doen weer mee en zijn zichtbaar in de maatschappij.”