Tien jaar na beroving met geweld wil Wout van Dalfsen hoofdstuk afsluiten

GENEMUIDEN - Vier mannen drongen in 2004 zijn woning in de Genemuider Simondsstraat binnen en dwongen hem zijn geld en pinpas met code af te staan. Nu -tien jaar en veel ellende later- wil Wout van Dalfsen definitief het hoofdstuk afsluiten en opnieuw beginnen.Hij kan zich die bewuste dag in februari van dat jaar nog goed voor de geest halen. Er werd geklopt op zijn achterraam. “Dat vond ik op zich al vreemd”, legt Van Dalfsen uit. Toch deed hij de deur open, want hij verwachtte iemand. Dat bleek niet die persoon te zijn. Een man drukte hem naar achter, waarna er drie anderen vanachter een muur opdoken. “Ze trokken de gordijnen dicht en zeiden dat ze mijn geld wilden”, legt Van Dalfsen uit. “Ik zei dat ik niets had, maar ze hadden door dat ik loog. Eén van de mannen kneep mijn keel dicht, steeds strakker. Toen heb ik maar gezegd waar het geld lag, ik had 2.600 euro in huis, en ook mijn pinpas en -code gegeven. Twee daders hebben nog een flesje bier gedronken, waarna ze vertrokken.”Die flesjes bier werden van cruciaal belang voor Van Dalfsen, zo bleek februari vorig jaar. Het DNA dat daarop werd gevonden, leidde tot de veroordeling van één van de daders. Achttien maanden gevangenisstraf en een terugbetaling van het gestolen en gepinde bedrag. De vlag ging letterlijk uit bij de Genemuidenaar.Maar voordat het zover was, gingen er jaren van onzekerheid, angst en grote ergernis voorbij. Pas in 2007 werd een dader opgepakt in Zeeland. De anderen zijn tot op de dag van vandaag nog ‘voortvluchtig’. In 2012 werd de verdachte vrijgesproken, omdat zijn DNA niet voor 100 procent overeenkwam met het gevonden materiaal. De dader beweerde dat het zijn broer betrof. Van Dalfsen ging in hoger beroep; met resultaat. Precies een jaar later, in februari 2013, volgde een veroordeling. Het DNA bleek dit keer wel 100 procent hetzelfde.Van Dalfsen voelde zich bevrijd. Om dat te vieren ging hij op vakantie naar zijn vriendin in Thailand. Daar kreeg hij een mail van Slachtofferhulp, waardoor hij al die tijd werd begeleid. De dader was in cassatie gegaan. “De grond onder mijn voeten zakte weg”, kijkt Van Dalfsen terug. “Ik was des duivels.” Twee weken later bogen zich nieuwe rechters over de eerder gedane uitspraak. Conclusie: het vonnis bleef gehandhaafd. “Dat was voor mij echt het moment dat ik een hoofdstuk kon afsluiten”, aldus Van Dalfsen. Na bijna tien jaar kreeg de Genemuidenaar eindelijk een gevoel van gerechtigheid. Het kon weer beginnen zijn leven opnieuw op te bouwen. Te beginnen met het aflossen van een grote opgebouwde schuld. Dat is inmiddels nagenoeg gelukt. “Ik probeer nu alles weer op de rit te krijgen”, legt Van Dalfsen uit. “Ik zie weer licht aan het einde van de tunnel. Ik heb ontzettend diep gezeten, dat wens ik echt niemand toe. Ik was alleen. Ik heb gelukkig een goede buurvrouw, maar verder heb ik er met niemand over kunnen praten.”Anno 2014 gaat Van Dalfsen er weer voor knokken. “Ik heb gelukkig een goeie baas, die van alles afweet. Qua werk ben ik langzaam weer de oude aan het worden, want dat heeft er ook wel onder geleden. Ik leef nu anders. Mijn hoofd is leeg geworden. Daarnaast hoop ik voor de bouwvak het bedrag dat ik ben kwijtgeraakt, terug te krijgen. In 2014 gaat het goed komen.”