ZWARTSLUIS - Scheepsofficier Ermin de Winkel uit Zwartsluis heeft een nieuw boek uitgebracht; ‘Van Vlak tot Luik’. Onder zijn pseudoniem Arend Zeebeer beschrijft hij daarin de drie maanden durende reis, eind 2017/begin 2018 van Finland naar Brazilië. De 61-jarige eerste stuurman, die inmiddels ruim veertig jaar in het vak zit, maakte weer het nodige mee op een 137 meter lang droge ladingschip dat 11.000 ton aan lading kan vervoeren.
De Winkel is net weer een paar weken thuis van een andere, vier maanden durende tocht, die hem onder andere van Zuid-Afrika naar Zuid-India, Vietnam, China en Australië bracht. De Sluziger wereldreiziger is nu ‘even’ drie maanden vrij, om in mei weer het ruime sop te kiezen. Voor hem op tafel ligt zijn net uitgebrachte negende boek. De beschreven reis daarin begint op 5 december 2017 in de haven van Kemi; een Finse stad die qua inwonersaantal bijna gelijk is aan Zwartewaterland. Van daaruit vervoert het schip een grote hoeveelheid cellulose; een halfproduct voor de productie van papier. In de haven van Southampton wordt nog een aantal jachten toegevoegd aan de lading.
“We hebben een rondje Middellandse zee gemaakt naar onder andere Spanje, Frankrijk, Cyprus, Egypte, Turkije en Griekenland”, vertelt hij. “Als bijlading hadden we ook windmolenbladen. Deze wieken waren bestemd voor Frankrijk. In Turkije werden nog brokjes marmer geladen, eveneens voor de papierindustrie. Die gingen naar Antwerpen.” De reis vervolgt naar het Duitse Emden, waar een ander deel van de windmolenonderdelen gedropt wordt. Van daaruit vaart het schip naar het Noorse Tyssedal, om daarna koers te zetten naar de Braziliaanse steden Salvador, Usiba en Vitoria.
Lading
Tijdens deze lange reis is De Winkel als eerste stuurman verantwoordelijk voor het organiseren en het laden/lossen van de lading. “Het is mijn taak om te kijken of de lading er in past”, legt hij uit. “Daarbij let ik op de trim, stabiliteit en sterkte van het schip. De trim is de langscheepse helling van de boot. De lading moet goed verdeeld worden, zodat het schip niet naar achter of voren helt. Met de stabiliteit wordt de dwarsscheepse helling bedoeld. Als die verdeling niet goed is, kan het schip kapseizen. Bij de sterkte kijk je of er niet te veel lading voor en achter in het schip is, waardoor het schip doorbuigt of zelfs kan breken. Daarnaast zorg ik voor het laadplan, met daarin de volgorde van de havens en wat daar geladen en gelost moet worden.”
Het mooie aan zijn baan vindt De Winkel de vrijheid en onafhankelijkheid. “Ik neem beslissingen en ben daar verantwoordelijk voor”, legt hij uit. “Ik heb geen mensen die in mijn nek hijgen. Ja, de enige is de kapitein. We werken met z’n allen, in totaal veertien man, echt als team. Als er dingen geregeld moeten worden, vraag ik aan hen: wat doen we? Ik werk veel met Filipijnen, die gewend zijn dat de baas de baas is. Die mentaliteit wil ik er zo snel mogelijk uit hebben. Deze mensen zijn namelijk niet dom, ze hebben veel ervaring. Dus ik wil weten wat voor ideeën ze hebben. Als die even goed of beter zijn dan wat ik in gedachten heb, voeren we dat uit. Daardoor laat je ook zien: ik luister naar je.”
Vervroegd pensioen
In mei gaat De Winkel dus weer de zee op. Het wordt zijn een na laatste trip, want in 2021 gaat hij met vervroegd pensioen. Gaat de zeeman zijn bijzondere werk niet missen? “Dat weet ik nog niet”, zegt hij met een lach. “Ik ben gewend om langere tijd thuis te zijn, dus wat dat betreft is het een kleine verandering. Maar mijn moeder zei altijd dat als ik langer dan drie maanden thuis ben, ik de kriebels krijg om weer wat te gaan doen. Dus we gaan het zien.”
