(door Gerard Meijeringh)
GENEMUIDEN - Erwin Henniphof droomt al jaren van een vaste plek in het doel van Sportclub Genemuiden, maar zijn geduld wordt zwaar op de proef gesteld. Door een hardnekkige enkelblessure staat hij al ruim een jaar buitenspel in de hoofdmacht van Sportclub Genemuiden. Toch blijft hij strijdbaar. “Mijn doel blijft om eerste doelman te worden bij Sportclub Genemuiden en dat gaat me lukken.”
Na een donkere periode kreeg Henniphof afgelopen maandag de bevestiging dat hij wat betreft zijn blessure op de goede weg is. “De arts was zeer tevreden. Ik moet het nu drie tot vier weken opbouwen zonder krukken”, aldus Henniphof.
De keeper zat wel verlegen om wat positief nieuws. We gaan even terug naar 3 april 2017. Op de training zijn de spelers van Sportclub Genemuiden bezig met een rondootje. De bal komt richting keeper Erwin Henniphof. Hij staat naast het speeltuig. Hennephof draait naar links en ineens knalt hij vol door zijn enkel. De goalie weet het direct. Dit is foute boel. Al snel wordt de enkel helemaal dik.
Breuk
In het ziekenhuis wordt een ernstige blessure geconstateerd. Er is sprake van een breuk en er is een stukje van het bot af. In overleg met de orthopeed wordt direct een operatie gepland. Henniphof kan wel door de grond zakken. Nog nooit heeft hij wat gehad en in één klap is het afgelopen. ‘Ik haal de schade in één keer in’, spookt het door het hoofd van de jonge doelman.
In het ziekenhuis wordt een stuk bot teruggezet, dat een halve slag was gedraaid. “Het was groot genoeg om weer terug te zetten. Het moest weer aangroeien”, aldus Henniphof. Daarna volgt een lange weg van revalideren. Aanvankelijk gaat het goed, maar dan beginnen de problemen. Henniphof kan zijn enkel niet goed buigen. Dat lijkt te komen door littekenweefsel. Er is sprake van een lichte ontsteking. De spuit gaat erin en dat helpt. Henniphof speelt in maart en april dit jaar twee wedstrijden met het derde en twee duels met het tweede.
Even gaat het goed, maar snel komen de klachten terug. “Ik kon wel lopen, maar aan het einde van de dag kreeg ik last. Trainingen kon ik soms niet meer volhouden.” Op 1 juni blijkt in het ziekenhuis al snel waarom. Een stuk bot zit weer los. De oorspronkelijke blessure kun je omschrijven als een nare breuk. “Op het punt waar drie gewrichten bij elkaar komen. Dat is gevoelig”, legt Henniphof uit. Er wordt geprobeerd om via een kijkoperatie het stuk bot eruit te halen, maar al heel snel blijkt dat dat niet voldoende is. Er zit teveel littekenweefsel. Het losse stukje bot wordt weggehaald en de enkel wordt helemaal schoongemaakt. Vervolgens worden botsplinters uit zijn hiel gehaald en op het bot in zijn enkel geplakt.
Mobiliteit
Inmiddels is Hennephof zes weken verder. Hij moest zes weken onbelast lopen met krukken en voelt zich goed. “Ik heb na de ingreep helemaal geen pijn gehad. De vorige keer was dat wel het geval. Ik kan de enkel weer bewegen. De mobiliteit zit bijna weer op het oude niveau. Natuurlijk moet de kracht nog wel terugkomen. Ik sta er beter voor dan vorig jaar”, vertelt Henniphof afgelopen donderdag.
Vier dagen later blijkt bij controle in het ziekenhuis dat het er inderdaad goed uitziet. Maar de sluitpost wil zich nog niet rijk rekenen. “Het kan best zijn dat het straks niet wil. Ik hou overal rekening mee. Ik heb genoeg teleurstellingen gehad. Ik ben wel eens wanhopig geweest. Ik heb wel eens gedacht: ‘Waarom gebeurt dit weer?’. Dit kwam echt op een heel verkeerd moment. Omdat Albert (Flier,red.) zou stoppen, ontstonden er voor mij kansen. Nu kan ik eerst weer gaan revalideren. Wanneer ik weer fit hoop te zijn? Ik reken pas op november of december, maar je weet het nooit en ik wil niks overhaasten. Je moet echt heel veel geduld hebben.”
Geduld
Henniphof hoopt dat zijn geduld uiteindelijk wordt beloond. Komend seizoen maakt hij voor het tiende jaar deel uit van de eerste selectie. Hij speelde ruim dertig officiële wedstrijden in de hoofdmacht, maar een basisplek zat er nooit in. Hij moest altijd Albert Flier voor zich dulden. Nu de routinier is gestopt, was hij niet in de positie om zijn kans te grijpen. Maar Henniphof blijft strijdbaar. “Het is nu zaak om eerst zelf weer helemaal gezond te worden en ritme op te doen. Daarna zien we wel wat er gebeurt. Maar uitgroeien tot de eerste doelman van Sportclub Genemuiden is en blijft nog steeds mijn doel.”
