(door Bas Wilberink)
HASSELT - Ruim veertig jaar geleden werd Fotoclub Positief in Hasselt opgericht. Dit jaar vieren de 25 aangesloten leden het jubileum met verschillende activiteiten. Een terugblik met Henk Poelarends en lid van het eerste uur Hilbert Kroes. “Het mooie aan amateurfotografie is dat we maken wat we zelf mooi vinden. Je hoeft het niet voor anderen te doen.”
Een oude school aan het Justitie Bastion werd in januari 1977 het eerste onderkomen van de fotoclub. Dit gezelschap kwam voort uit een andere groep fotoliefhebbers die jarenlang onder dezelfde naam samenkwam om de liefde voor fotografie te delen. “In die school was ruimte voor culturele activiteiten, zoals muziek van de fanfare en de jeugdsoos”, kijkt Kroes terug. “Er was ook een ruimte voor onze fotoclub, waar we een doka (donkere kamer voor ontwikkeling van foto’s, red.) hadden. We schoten destijds nog analoog.”
Mauritsschool
Echter, midden jaren ’80 besloot de gemeente het pand tegen de vlakte te leggen. Als alternatief kreeg Fotoclub Positief een onderkomen in de leegstaande Mauritsschool op de hoek van de Van Haersoltelaan aangeboden. “We kregen een prachtig mooie doka en clubkamer”, vertelt Kroes. “We waren er zo blij mee. Alleen na een half jaar vloog de school in de brand, door kinderen die met vuur speelden. We waren alles kwijt, ook persoonlijke dingen. We waren gelukkig wel goed verzekerd, we kregen een flinke uitkering.”
Die werd de basis voor de tien jaren die daar op volgden. “We werden een slapende club”, legt Kroes uit. “We hielden geen activiteiten meer, maar betaalden nog wel bondscontributie voor de vereniging voor amateurfotografen. Dat konden we betalen van die uitkering. Waarom we lid bleven? Dat had te maken met het gebruik van de pasjes. (lachend) Daarmee kon je bij festiviteiten vooraan staan.”
Teeuwland
Op een gegeven moment ontstond toch de behoefte om Fotoclub Positief nieuw leven in te blazen. “We klopten bij de gemeente aan voor een locatie”, legt Kroes uit. “Dat werd het Teeuwland. Daar werd een heel kleine ruimte van 3 bij 2 meter voor ons gecreëerd voor onze doka. Daar stonden dan twee vergrotingsapparaten, een spoelinrichting, ontwikkelingsbakken en ventilatie. Maar we hadden in ieder geval iets! Verder konden we lokalen huren voor bijeenkomsten.”
Het was ook de periode waarin digitale fotografie in opkomst kwam. “Leden van de club waren daar aanvankelijk heel huiverig voor”, legt Poelarends uit. “Het gaat wel weer over, je bereikt er niet hetzelfde resultaat mee, was de gedachte. Ik ben zelf ook pas over gegaan in 2005. Ik nam altijd nog dubbele toestellen mee op vakantie, voor de zekerheid. Eén van onze leden, Wim Slendebroek, is twee jaar geleden pas helemaal overgestapt.”
Donkere kamer
Het was niet alleen wantrouwen over het digitale waardoor ze de analoge fotografie maar moeilijk los konden laten. “Het had ook iets”, aldus Kroes. “Het beeld dat langzaam in de waterbak opkomt. De geur. Ik heb wel honderden avonden in de donkere kamer gezeten.”
Poelarends vult aan: “Het is ook een andere manier van fotograferen. Je bedenkt je wel drie keer voordat je een foto maakt, omdat er maar 36 foto’s op een filmpje zaten.” Kroes: “Tegenwoordig rammelt iedereen maar raak. Ik ook hoor.”
Nieuwe leden
De digitale fotografie zorgde wel voor een golf aan nieuwe leden. Tegenwoordig zijn dat er 25, met een gemiddelde leeftijd van tegen de zestig. Reden dat de club op zoek is naar een nieuwe, jonge aanwas. Iedere maand komen de leden samen, sinds kort in de Hasselter bibliotheek, om hun ervaringen en technieken te delen. Ook hangt er een permanente expositie van veertig foto’s in de Hazelaar. “Onze leden hebben heel verschillende interesses”, legt Poelarends uit. “De één houdt van natuur, de andere fotografeert graag mensen. De één macro, de andere met een brede blik. Maar ons doelen zijn gelijk: het plezier in fotografie vergroten, van elkaar leren, inspiratie opdoen en het uiterste uit je camera halen. We hopen dat de club, mede door de komst van jonge mensen, nog lang kan bestaan.”
