ZWARTEWATERLAND – “Als de klok van Genemuiden welkom thuis begint te luiden.” Met die tekst werd Jennie Geurtz op haar 65ste verjaardag toegezongen door een groepje hechte vrienden. Het was de opmaat naar een bijzonder cadeau. De geboren Genemuidense, die al sinds haar zeventiende in Apeldoorn woont, kreeg een reisbureau aangeboden door haar vrienden. Jennie’s reisburo, voor al uw reizen naar Genemuiden (tevens rondleidingen), luidde de naam van haar cadeau. “Een dag terug naar mijn roots”, legt Geurtz het cadeau uit.
Op haar zeventiende ging zij werken bij ’s Heeren Loo, locatie Schuylenburg, een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. “Met collega’s van het eerste uur, die ik destijds nog ingewerkt heb, is er nog altijd contact”, vertelt ze. “We hebben met elkaar op kamers gewoond, voordat we trouwden en samen gelachen en gehuild.”
Een hechte vriendschap ontstond, die nog altijd voortduurt. De vriendinnengroep, uitgebreid met de echtgenoten, was echter benieuwd naar de wortels van Geurtz, die op de Hasselterdijk werd geboren als Jennie Riezebos.
Met het lied, dat op haar 65ste verjaardag werd gezongen, maakten de vrienden duidelijk dat ze met Geurtz terug naar haar roots wilden en alles van de omgeving wilden zien. Dat gebeurde onlangs, met een fietstocht door heel Zwartewaterland.
“Ik mocht alleen de route uitstippelen”, vertelt Geurtz. “En zij regelden het eten, drinken en vrolijk zijn.” De dag startte voor hen in Hasselt met koffie en gebak. “Toen kreeg ik een kaart om met de tekst: Jennie’s reisburo.”
Op de kaart stonden diverse activiteiten om af te strepen, zoals koffie, een ijsje en een broodje. Een verwijzing naar het werk in de zorg, legt ze uit. “Als we daar een dagje uitgaan, krijgen cliënten soms ook zo’n kaart. Die hebben ze nodig voor de structuur.” Aan alles was gedacht: op de kaart was zelfs ruimte voor het invullen van de naam van de begeleider.
De fietstocht ging, uiteraard, via het ouderlijk huis van Geurtz aan de Hasselterdijk. Een ontroerend moment. “Ze hadden en fles champagne meegenomen en we hebben daar geproost omdat ik daar geboren was en zij mij hadden leren kennen. Dat raakte me wel.”
Vervolgens liet Geurtz haar vrienden de basisschool zien, waar ze haar eerste stappen in het onderwijs zette: de Maarten Lutherschool. “En we zijn ook bij de Hervormde kerk geweest, waar ik gedoopt ben”, legt ze uit. “Ik zat daar met mijn vader in de achterste bank. Mijn vader zat in de gemeenteraad en die mensen hadden toen een eigen bank. Dat kun je je nu niet meer voorstellen.” Een herinnering van de kerk staat haar nog vers in het geheugen: “Mijn vader spoorde ons altijd aan om goed mee te zingen.”
Die fietstocht leidde ook langs het oude zwembad. “Wij deden mee aan wedstrijden vroeger. Dan gingen we ‘s morgens om 7 uur al trainen.” Ook de industrie van Genemuiden kwam aan bod. “Dat is natuurlijk enorm uitgebreid vergeleken met mijn tijd.”
Al was dat voor Geurtz wel bekend. “Ik kom regelmatig in Genemuiden omdat mijn broer en zus er wonen. Maar dit was wel een hele bijzondere dag, zoals ze dat ingekleed hadden.” Zo was ook de begraafplaats een moment om stil te staan. “Omdat mijn ouders daar begraven zijn. Ja, dat raakte me best wel.”
Die vrienden van Geurtz leerden veel, op die dag van het fietsen. “Eigenlijk wisten ze niks, ze waren er nog nooit geweest”, zegt ze. “Ze vonden de omgeving hartstikke mooi. Maar dat is natuurlijk ook zo, als je daar voor de eerste keer komt. Vroeger fietsten wij van A naar B, omdat het moest. Nu fietsten we voor ons plezier.”
En dat is wel gelukt. “We hebben heel veel gelachen. Het was een lange, maar hele mooie dag. Als je iemand nog eens een cadeautje wilt geven, is dit zeker een aanrader.”
