GENEMUIDEN - De Johannes Bogermanschool in Genemuiden is de afgelopen weken bezig geweest met de herdenking van de Tweede Wereldoorlog. Daarbij kregen de leerlingen een Joodse vrouw op bezoek en gingen ze naar kamp Westerbork.
De Joodse vrouw Marion de Klein vertelde in de klas over haar leven in de oorlog. Zij werd in de oorlog geboren. "Eigenlijk heeft ze meer dan dertig maanden niet bestaan omdat ze niet ingeschreven stond", schrijft leerling Joanne in een verslag. "Ze werd altijd stil gehouden en dat heeft veel invloed op haar gehad. Haar stem ontwikkelde daardoor niet goed. Toen ze naar school ging, durfde ze bijna niks te zeggen. Ze hield zich dus vaak stil. Ze wilde ook nergens het beste in zijn. Ze kon bijvoorbeeld eerste worden met een schaatswedstrijd, maar vlak voor de finish liet ze zich vallen omdat ze geen aandacht wilde."
Maar rond haar vijftigste kreeg ze eindelijk de moed om haar verhaal te vertellen. "De ouders van Marion hielden heel veel van muziek, daar verdienden ze ook hun geld mee", schrijft Joanne. "Haar vader was violist en haar moeder pianist. Toen haar ouders naar een gevangenis werden gebracht, werden ze van elkaar gescheiden. Maar door muziek hielden ze toch nog contact met elkaar. Haar vader tikte via een verwarmingsbuis een stuk van Beethoven. Zo wist haar moeder dat hij nog leefde. Haar verhaal was heel indrukwekkend."
Ook gingen de leerlingen naar kamp Westerbork. "Toen we aankwamen, keken we eerst een film over Hennie, die als kind in de Tweede Wereldoorlog leefde", schrijft de leerling. "Zij heeft ook in kamp Westerbork gezeten. Daarna kregen we een rondleiding over het terrein van een gids, die alles super mooi uitlegde."
In kamp Westerbork leefden de mensen in barakken. "Het leven in het kamp was eigenlijk best wel goed", legt Joanne uit. "Je had heel goede ziekenhuizen en andere voorzieningen. Dit deden ze om de mensen te misleiden. Er kwam elke keer een trein naar Westerbork die mensen ophaalde en naar een ander verschrikkelijk kamp bracht waar ze vergast werden. Terwijl heel veel mensen dachten dat ze juist naar een betere plek gingen. We hebben zelf ook nog zo’n soort trein gezien. Daarbij werden alle namen van de doden opgelezen. Dat was heel heftig. Het was super speciaal en indrukwekkend om een kijkje te mogen nemen in kamp Westerbork."
