Vlak achter onze woning ligt de ijsbaan. Die ijsbaan, daar is wat mee. In mijn jeugd, toegegeven, die ligt alweer een tijdje achter me, waren we daar in de winter wekenlang bijna dagelijks te vinden, soms tot mijn verdriet, want een groot schaatser was ik niet. Of we reden rondjes op het Veergat. De laatste jaren is de ijsbaan echter nauwelijks open geweest. Kon ook moeilijk; geen ijs… Dat is geen toeval, het klimaat verandert en daarbij stijgt de temperatuur. Zelfs als alle landen verschrikkelijk hun best doen (wat is beloofd bij het klimaatakkoord van Parijs), zal het in 2050, over dertig jaar, toch nog twee graden warmer zijn dan in 2019. Geen fijn vooruitzicht voor de ijsbaanvereniging, één van de mooiste verenigingen van Genemuiden. Het is nog maar de vraag of ik mijn kleinkinderen ooit zal leren schaatsen op natuurijs.
En dan die twee graden… Om de temperatuurstijging te beperken tot die twee graden moet de uitstoot van koolstofdioxide (CO2)in 2030 met de helft zijn teruggebracht. En daar zal iedereen een forse bijdrage aan moeten leveren, daar helpt geen lieve moeder aan (en ook geen kolonne trekkers op het Malieveld).
Iedere gemeente moet, al in het vroege voorjaar van 2020, samen met een aantal buurgemeenten, de provincie en het waterschap, aangeven hoe groot haar bijdrage aan de gezamenlijke opgave kan zijn. In eerste instantie zal het gaan om vooral wind- en zonne-energieprojecten, molens en zonneparken dus. En dan niet hier en daar een lullig windmolentje of een halve hectare zonnepaneeltjes, maar serieuze projecten. En daar kan ik wakker van liggen… Natuurlijk moeten we aan die duurzame energie, maar waar dan? Veel van onze gemeente bestaat uit kwetsbare natuur of uit polder die tot Nationaal Landschap is uitgeroepen, dus iedereen is geneigd te roepen: “Daar liever niet”. En toch wordt ook van Zwartewaterland gevraagd een stevige bijdrage te leveren.
Als gemeenteraad zullen we begin 2020 moeten aangeven hoever Zwartewaterland wenst te gaan. Daar zijn we gemeenteraad voor en dat zullen we, linksom of rechtsom, ook doen. Belangrijk is echter dat voor die lastige keuzes voldoende draagvlak bestaat onder de bevolking. Misschien is dat nog wel de grootste opgave. Het samen met de bevolking eens worden over wat wij bereid zijn te doen om de temperatuurstijging binnen de perken te houden. En als dat allemaal lukt, stijgt de temperatuur tot 2050 nog steeds met twee graden. Ik zet mijn schaatsen geloof ik maar op marktplaats…
Harrie Rietman
Partij van de Arbeid
