HASSELT - Kawthar Zakkour (41) was negen jaar lang docent Engels in het Syrische Aleppo. De heftige burgeroorlog in haar geboorteland deed haar en haar man besluiten om met hun drie dochters naar Nederland te vluchten. Hasselt werd in 2014 hun nieuwe woonplaats. Nu, zes jaar later, heeft zij haar master Engels gehaald aan de VU in Amsterdam. De Zwartewaterlandse taalcoach John Groenewold heeft geholpen bij het behalen van dat diploma. “Zonder hem was het niet gelukt”, zegt de Hasseltse, die binnenkort weer als docent Engels aan de slag hoopt te gaan.
Kawthar en haar gezin vluchtten weg uit Aleppo op een moment dat de oorlog daar in alle hevigheid woedde. “We hadden daarvoor een heel rustig, stabiel en goed leven”, legt ze uit. “Mijn man was handelaar. Ik was docent Engels en had ook een vertaalbureau van het Arabisch naar het Engels. Vertalen vind ik erg leuk. Maar de oorlog brak uit. Die bracht dood en vernieling. Het voelde als een zware verantwoordelijkheid om onze drie dochters niet op een gevaarlijke plek op te laten groeien. Dus zijn we gevlucht. Mijn ouders en twee zussen bleven achter, net als onze vrienden.”
Hasselt
In 2014 kwam het gezin in Hasselt terecht. Het verschil met miljoenenstad Aleppo - ‘nog groter dan Amsterdam’ - had haast niet groter kunnen zijn. “Ik vond Hasselt te klein en er was niet zo veel te doen als in Aleppo”, vertelt Kawthar lachend. “Maar het was ook een rustige plek voor onze kinderen. We voelden ons veilig in deze kleine stad. En de mensen zijn hier lief. We hebben ook goed contact met onze buren.”
Kawthar meldde zich in maart 2015 bij het Taalpunt Zwartewaterland. Ze wilde hulp van een taalcoach om sneller te leren spreken en grammaticaoefeningen te doen. Meerdere taalcoaches, met ervaring in het basisonderwijs, begeleidden haar wekelijks. De afgelopen jaren deed John Groenewold dat. De laatste periode - tijdens de afronding van haar studie - gebeurde dat heel intensief. Bijna dagelijks. “Kawthar is heel fanatiek en ambitieus”, vertelt de taalcoach. “Het moest en zou haar lukken, ook al moest ze er ‘s nachts voor doorwerken. Dat vond ik heel bijzonder om te zien.”
VU
Haar in Syrië behaalde universitaire diploma ‘docent Engels’ was in Nederland niet geldig. Dus klopte ze aan bij de Vrije Universiteit in Amsterdam om een Nederlandse versie te behalen. Een paar maanden geleden rondde ze de opleiding met succes af, hoewel ze haar diploma door de coronacrisis nog niet heeft ontvangen. “Ik kan het gewoon niet geloven dat het me in 1,5 jaar gelukt is”, vertelt ze met enige verbazing in haar ogen. Groenewold vult aan: “En ik kan niet geloven hoeveel uren en energie je er in hebt gestopt.”
Taalpunt Zwartewaterland houdt momenteel drie taalmorgens in Zwartewaterland, zowel in Hasselt, Genemuiden als Zwartsluis. Elly Potgieter geeft deze lessen, bijgestaan door één a twee vrijwilligers. “We spreken vooral met elkaar tijdens deze morgens, om de woordenschat uit te breiden”, legt Potgieter uit. “We zijn nu door de coronamaatregelen wat beperkt, maar er is nog wel veel behoefte aan deze taalbijeenkomsten. Het gaat dan met name om mensen met een buitenlandse afkomst. We willen hen hiermee in deze moeilijke periode de gelegenheid geven om met de Nederlandse taal bezig te blijven. Anders zakt het ook zo weer.”
De taalbegeleiding heeft Kawthar goed geholpen bij het behalen van haar doel. Ze wil nu snel als docent Engels aan de slag. Daarbij wordt ze geholpen door de Stichting voor Vluchteling Studenten UAF. De Hasseltse verwacht straks wel een groot verschil met haar voormalige docentschap in Aleppo. “Een docent in Syrië heeft een heel andere rol in de klas dan hier”, legt ze uit. “De docent is daar de baas en de leerlingen luisteren. In Nederland is veel meer interactie en wordt veel meer geluisterd naar de behoeften van leerlingen. Zij hebben meer vrijheid en mogen alles zeggen. Dat is goed, zo lang het niet onbeleefd wordt. Respect voor de docent vind ik belangrijk.”
Bedanken
Aan het eind van het gesprek wil Kawthar graag nog van de gelegenheid gebruikmaken om een aantal voor haar belangrijke mensen te bedanken. “Allereerst mijn taalcoaches, zonder wie het me niet was gelukt. Ook mijn man, die me heel erg heeft gesteund en heeft gezorgd voor onze kinderen op de momenten dat ik druk was. Ook Esther van Noort van de VU wil ik bedanken. En natuurlijk mijn vader en moeder. Ze zijn qua afstand ver weg, maar hebben iedere dag voor mij en ons gezin gebeden. Altijd als ik het moeilijk had, zeiden ze: ‘Je kunt het!’.”
