We zijn net terug van vakantie uit Frankrijk, land van ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap’. Dat spreekt mij, als sociaal-democraat, aan, gelijkheid… Wat de één mag, mag de ander ook en wat de één niet mag, is ook de ander niet toegestaan. Daar moest ik aan denken, toen ik de bestemmingsplanwijziging Zwartewatersklooster onder ogen kreeg. In het kwetsbare buitengebied van onze gemeente mag niet gebouwd worden en ook verbouwingen zijn aan strenge regels gebonden. Logisch, begrijpt iedereen; dat kwetsbare natuurgebied verdient bescherming.
Het is dan toch wel bijzonder gek dat uitgerekend ons provinciebestuur daar een uitzondering op wil maken en wil toestaan een woning, ja liever gezegd een landhuis, te laten bouwen op een nu nog ongerept stuk Zwartewatersklooster. En het is ook bijzonder dat het college van Zwartewaterland daarmee in wil stemmen.
Jazeker, de provincie heeft in Zwartewatersklooster een oude boerderij aangekocht en inderdaad daar een paar schuren laten slopen. En ook waar is dat de begraafplaats daar kan worden uitgebreid en dat er aandacht besteed gaat worden aan de geschiedenis van het klooster dat daar ooit heeft gestaan. Maar dat is toch geen reden om een heel eind verderop de bouw van een landhuis toe te staan?
Er wordt wel een heel wonderlijke redenering gevolgd. ‘Omdat we op de ene plek iets doen wat de kwaliteit verbetert, mogen we op een andere plek iets doen wat weer afbreuk doet aan diezelfde kwaliteit.’ Onwillekeurig moest ik denken aan de aflaathandel uit de tijd van de Reformatie. Omdat de ‘heiligen’, in de ogen van de katholieke kerk, een overschot aan goede werken hadden verricht, konden die door de kerk worden gebruikt om ‘aflaatbrieven’ te verkopen om de zondenlast van ‘gewone stervelingen’ te verlichten. Goed en kwaad kunnen tegen elkaar worden weggestreept, zo menen provincie en gemeente kennelijk nog steeds…
Hoe langer ik hierover nadacht, hoe meer moeite ik hiermee kreeg. Provinciebestuur en college mogen kennelijk iets, wat u en mij ten enenmale niet zou worden toegestaan, namelijk een landhuis oprichten in het kwetsbare natuurgebied bij Zwartewatersklooster. De oude Romeinen hadden hiervoor al een zegswijze: “Quod licet Jovi, non licet bovi…”. Wat Jupiter mag, mag de stier nog niet… En het laat zich raden wie in dit geval meent Jupiter te zijn, terwijl u en ik ons in de rol van de stier hebben te schikken.
Ondertussen heb ik toch meer met de gelijkheid van de Franse Revolutie.
Harrie Rietman
Fractievoorzitter
PvdA-Zwartewaterland
